مذاکره با امریکا، صلح امام حسن(ع) و بی بصیرتی اطرافیان امام
جریان صلح امام حسن(ع) از جایی آغاز شد که جریانی تشنة قدرت، درون حاکمیت اسلامی رخنه کرد و بعدها با کمک برخی جناحها با پوشش اسلامی وارد عمل شد که در صدد براندازی نظام اسلامی و احیای امپراطوری بود. این امام مجتبی(ع) بود که پرچمدار اسلام و حکومت در آن برهه از زمان بود و با تمام توان علیه استبداد شام به مقابله برخاست؛ اما جبهة اموی که در رأسشان معاویه ابن ابوسفیان بود، از هیچ گونه فتنهگری، بدعتگذاری، تشویش، تبلیغات منفی و شایعهپراکنی علیه امام مضایقه نمیکرد. دشمن چنان برنامهریزی تبهکارانهای را از پیش تدارک دیده بود که بتواند اطرافیان امام را دچار تشویش و تردید کند و چه بلا و فلاکتی بالاتر از تردید به ولی زمان؟
دشمن فتنهانگیزی کرد و عدهای هم به سبب سادهلوحی، تردید، بیبصیرتی و عدهای هم با غرض مفتون شدند. این فتنهزدگیها فقط اطرافیان امام را در بر نگرفت بلکه شامل خواصی که شاخصترین آنها ابن عباس بود نیز شد. بیبصیرتی عوام و فتنهزدگی خواص نهتنها منجر به صلح امام شد، بلکه مسیر اسلام را از راه صحیح و سعادت منحرف نمود.
در عصر امام مجتبی(ع) حاکم غاصب معاویه و حکومت استبدادی حکومت شام است که به ظاهر آراسته و پیرو دیانت است و از آن سو نیز عدهای فریب ظاهر را خوردهاند و عدهای نیز با علم بر باطل بودن معاویه دنیای خود را قربانی آخرت نمودند. اگر هر یک از ائمه در شرایط امام حسن(ع) قرار میگرفت، آن چه را که امام مجتبی(ع) انجام داد، برمیگزید.
حال پس از 1400 سال شرایط به گونهای رقم خورده که حکومتی استبدادی با نام آمریکا که تقریباً در تمامی کشورهای اسلامی نفوذ کرده و درصدد است اسلام خود را که بنا بر فرمودة امام راحل، اسلام آمریکایی است، در ممالک مسلمان پیاده کند. همان گونه که معاویه کوفه را در زمان امام حسن به مذاکره و صلح دعوت کرد؛ همان گونه که مردم وقت را از سپاهش میترساند و مدعی بود که به دنبال جنگ و خونریزی نیست؛ همان گونه که به تبلیغات سوء و شایعهپراکنی علیه امام مجتبی میپرداخت؛ دقیقاً آمریکای امروز نیز دست به چنین اقداماتی علیه ایران در مجامع بینالمللی میزند و پروژة ایرانهراسی را در دستور کار قرار میدهد تا روحیة آهنین مردم ایران را تضعیف نماید.
رهبر بصیر و هوشیار ایران با تمام توان نقشههای دشمنِ دوستنمای اسلام و ایران را بر آب میکند. متأسفانه در این مسیر هستند عدهای از عوام سادهلوح یا خواصی که دانسته یا نادانسته آمریکا را دوست میپندارند و مذاکره را عامل پیشرفت بیان میکنند و غافل از آنند که آمریکا همان معاویة زمان امروز ماست و دوستی با دشمن دین و خدا و عدم اطاعت از ولی زمان جز شقاوت و بدبختی هیچچیز دیگری برای آنها در دنیا و آخرت به ارمغان نخواهد آورد.
رهبر انقلاب به کرات فرمودهاند: «عدهای در داخل کشور جملات آمریکا را تکرار میکنند و میگویند مگر مقابلة با آمریکا شوخی است، آن از جنگ نظامیشان، این از تحریمهایشان و فعالیتهای تبلیغی و سیاسیشان؛ در چنین شرایطی شرح حال مؤمن بدین سان است که میگوید ما تعجب نمیکنیم، زیرا خدا و رسولش به ما وعده داده بودند که اگر به توحید پایبند باشید، به خدا و رسولش پایبند باشید، دشمن خواهید داشت و به سراغ شما خواهند آمد». گفته بودند و حال آمدهاند. با این همه مصداق عینی و نقلی تصمیم با خود ماست که چگونه عمل کنیم.
نظرات شما عزیزان: